Rebeliantowe podsumowanie 2015

Siedząc i pisząc tego posta (gdzieś tam w tle leci sobie muzyka) zastanawiam się jak to możliwe, że ten rok tak szybko minął? Ponoć po 20’tce leci czas szybciej niż wcześniej – tak wyjawił mi mój fryzjer. Skoro tak, to ja chcę być „nastką” i nie przejmować się tym tematem. Ale nie będziemy omawiać tu szybkiego starzenia się. Wszyscy podsumowują ten rok, więc i ja też to robię. W poprzednim przedstawiłam listę swoich 50 najczęściej słuchanych piosenek. Tym razem będzie tego więcej.

A więc… zaczynamy!

 

• Zaliczone koncerty: Linkin Park
Tylko jeden?! Sama się sobie dziwię, że wybrałam się właśnie tylko na LP. Był taki moment, że musiałam wybrać pomiędzy koncertem a zostaniem dłużej w Londynie. Podjęłam jednak decyzję, że wybiorę się wraz ze znajomymi na niego. I niczeg nie żałuję bo było warto! Drzenie japy na wysokim poziomie, muzyka na żywo i niesamowita atmosfera – niektórych poniosła fala (dosłownie) szaleństwa. To było świetne pożegnanie z wakacjami.

• Przeczytane książki: 62
Sporo. Jestem w szoku. Ale jak się nie ma co do roboty za bardzo to zostaje właśnie tylko książka do kawusi :D. Coś czuję, że w następnym roku to się jednak skończy. Z nowych wydawnictw rozczarowała mnie tylko kontynuacja trylogii Millennium – Co Nas Nie Zabije. Uważam, że skoro jest coś niedokończone i inny pisarz chce się za to zabrać to niech lepiej ta cała praca spoczywa w spokoju wraz z głównym autorem. Do moich ulubionych przeczytanych w tym roku należą: Płatki na Wietrze, Rywalki, Paktofonika: Przewodnik Krytyki Politycznej, Pierwszy Grób Po Prawej i Igrzyska Śmierci.

 

• Wykonane okładki (grafika): 12
Zazwyczaj robię covery piosenek, albo albumów artystów, których najbardziej lubię. W 2015 przewinęli się Mikky Ekko, John Newman, Rihanna, Demi Lovato, Katy Perry, Adam Lambert, Adele i Sam Smith.

 

• Albumy
Jak na mnie to dosyć sporo ich przesłuchałam. Oto lista moich ulubionych a także tych, co mnie niestety rozczarowały.

Ulubione:

• Mikky Ekko – Time
Mój numer jeden tego roku! Od pierwszego przesłuchania zakochałam się w tej płycie po uszy a może i jeszcze wyżej. Dla mnie jest wprost idealny. Ma w sobie niesamowity klimat i chce się jeszcze więcej. Mogłabym go chwalić bez końca. Z niecierpliwością czekam na jego następcę.

• Meghan Trainor – Title
Nie przypadł mi hit wokalistki dobrze wszystkim znany All About That Bass a jednak sięgnęłam po tą płytę. Jakież było moje zdziwienie, że prawie wszystkie piosenki przypadły mi do gustu. I całkiem nieźle się wkręciły. W ich tekstach są opisane przeżycia młodej dziewczyny z którymi się utożsamiam. To radosny i na luzie album, za którym jestem bardzo na tak.

• John Newman – Revolve
W recenzji jakoś nisko go oceniłam, jednak ostatnio zauważyłam, że mimo wszystkich niedociągnięć bardzo go lubię. I po prostu no… nie mogło go tu zabraknąć.

• Adele – 25
Większość świata czekała na to wydawnictwo. Ja czekałam. Ta część świata wreszcie się doczekało. I ja też. Za pierwszym odsłuchem można mieć wrażenie nudnych smętów, ale potem, a przede wszystkim kiedy słucha się go wieczorem, pochłania się go i chce się jeszcze więcej. No i ach ten głos Adele…

• Fall Out Boy – American Beauty / American Psycho
Bardzo energetyczna płyta, która rozrusza każdego. Jest rokowy pazur, gdzieniegdzie przemieszany z odrobiną elektroniki, ale  w tym wypadku mi ona wogóle nie przeszkadza. Piosenki wkręcają się na maksa. Zespół pokazał, że wciąż jest w formie.

 

Rozczarowania:

• Adam Lambert – The Original High
Na początku mi się nawet podobał, ale potem stwierdziłam, że jednak trochę chyba nie… Ghost Town do mnie nie dociera. Znalazłam jedynie dla siebie parę kawałków. Szkoda, bo bardzo czekałam na ten album.

• Chris Brown – Royalty
Byłam ciekawa tej płyty, bo lubię głos Chris’a i rodzaj muzyki w jakiej zazwyczaj się obraca. Niestety nic nowego tu nie znalazłam. Już za pierwszym razem stwierdziłam, że to nie jest dla mnie. Więcej jest tu zdecydowanie elektoniki niż R&B. Wszystko jest mdłe, bez charakteru. Ciężko było przejść przez tyle piosenek.

• Kelly Clarkson – Piece by Piece
Myśląc teraz o nim nie przychodzi mi żaden z utworów, które zapamiętałam i polubiłam na tyle, by był w moich fav. No dobra są tam tylko dwie piosenki, które zwróciły moją uwagę, ale to raczej za mało. Czuć jakby ten krążek miał być wymuszony, żeby tylko odwalić swoje.

• Little Mix – Get Weird
Nie wiem co ludzie widzą w tej płycie. Ja zdecydowanie jestem na nie. No nie wiem… może jestem głucha? Lubię pop z lat 90, ale tu akurat ta stylistyka została w zły sposób wykorzystana. Moim zdaniem dziewczyny się nie postarały na tyle, bo to jakoś dobrze wyglądało.

• Coldplay – A Head Full of Dreams
Co to ma być? Disco UK? Jeśli tak wygląda ich obraz głowy pełnej marzeń to ja dziękuję bardzo, ale nie chcę. To jest tak nijakie, że chyba muszę się napić.

 

• The Worst and The Best Singles
Zamiast Najgorsze dałam tytuł Plastiki, żeby się wyróżniało. Na początku miałam nie dawać ulubionych, ale zmieniłam zdanie. Szczerze, to ciężko było wybrać dziesiątkę.

Plastiki roku:

• Ariana Grande – Focus
Powtórka z Problem. Po co dać coś nowego skoro można coś jeszcze wyciągnąć z poprzednika? Zresztą dla mnie nie tylko piosenka ale i jej wykonawczyni jest strasznie sztuczna. Skoro ma taki głos to powinna lepiej go wykorzystać. Ja na jej miejscu bym tak zrobiła.

• Britney Spears feat. Iggy Azalea – Pretty Girls
Fejm na Iggy trwa i każdy ją zaprasza. Brit też się skusiła, bo myślała że uratuje tym sposobe swoją „karierę”. Wyszło inaczej. To jest tak sztuczne, że aż… eh. Takiego shit’u dawno nie słyszałam. I mam nadzieję, że nigdy się to już nie powtórzy.

• OMI – Cheerleader
NIE-NA-WI-DZĘ! Za każdym razem jak słucham tego durnego czegoś to albo przełączam kanał (jeśli oglądam tv) albo wychodzę ze sklepu. Najgorszy utwór tego roku!

• Coldplay – Adventure of a Lifetime
Nuuuuuuu-daaaaaaaaaaaa…

• Calvin Harris & Disciples – How Deep Is Your Love
Kolejny kawałek, który puszczają bezustanku wszędzie i nigdzie. Mnie osobiście strasznie on denerwuje i nie rozumiem jak ludzie potrafią się przy tych jękach bawić.

• Drake – Hotline Bling
Ostatnio głośno się zrobiło o tym utworze. Ja się dowiedziałam o nim z jednych stron dla grafików. Tak to bym nie wiedziała o istnieni tego czegoś. Może to i lepiej. Ostatnio sobie po raz pierwszy puściłam ten kawałek. Nie dość, że się strasznie dłuży to jest po prostu okropny. Drake strasznie tu smęci.

• Madonna feat. Nicki Minaj – Bitch I’m Madonna
Rozumiem, że piosenkarka chce pokazać, że pomimo wieku jej dusza jest młoda, ale z tym utworem przesadziła. Wykorzystana tutaj elektronika i syntezator są straszne. Aż uszy od tego bolą.

• DNCE – Cake by The Ocean
Joe Jonas, tak jak jego brat Nick także postanowił wrócić do muzycznego biznesu. Wraz ze znajomymi założył nowy band i wypuścili pierwszy singiel, który… nie brzmi najlepiej. Świata tym raczej nie podbiją, ale nastolatki jak najbardziej na to polecą.

• Charli XCX – Famous
Nie mam pojęcia, jak to skomentować. Serio.

• Zedd feat. Selena Gomez – I Want You To Know
Kolejny kawałek „party”, przy którym ja nie potrafię się bawić. Ale jak słychać DJ z dźwiękami nieźle zaszalał a wraz z nim i Selena. Ja jednak takim pseudo rytmom podziękuję i wolę się trzymać od nich jak najdalej.

 

Favy:

• Rihanna – Bitch Better Have My Money
Zadziora, pewna siebie, wie czego chce i nie da z siebie robić idiotki – taką Rychę najbardziej lubię! A ta piosenka pokazuje całe to oblicze. Hajs się musi zgadzać, wiadomo.

• John Newman feat. Charlie Wilson – Tiring Game
Przy tej kompozycji słuchacz może cały czas tańczyć, bawić się, tańczyć… i tak bez końca. Rozrusza on po prostu każdego. Gospelowe nuty, choc za nimi nie przepadam za bardzo (ciekawostka: sama kiedyś śpiewałam w takim chórze, nie wiem czemu) wypadają nieźle.

• Imagine Dragons – Gold
Zastanawiałam się, który ich singiel dać z płyty S+M. Padło na midasowe Gold. Moim zdaniem to najlepszy kawałek właśnie z tego krążka. Mistyczny i przebojowy, który potrafi wprowadzić w niezły trans.

• Tove Lo – Talking Body
Nie słuchałam jej płyty i nie mam zamiaru. Jednak jakoś trafiłam na tą piosenkę i cholernie mi się spodobała. Ta sexy kompozycja z pewnością nie jest przeznaczona dla dzieci.

• Kwabs – Cheating On Me
Najsmutniejsza kompozycja na tej liście i świetna propozycja od brytyjskiego muzyka. Piękna, która porusza dzuszę i serce. Po prostu magia.

• Adele – Hello
Powrót piosenkarki w postaci piękna i subtelności. Świetna popowo soulowa ballada oprószona (powtórzę to słowo jeszcze raz) pięknym wokalem. Pobiła parę rekordów i aktualnie wciąż podbija listy przebojów. Dla mnie to nie ma znaczenia. Uwielbiam ją.

• Rita Ora feat. Chris Brown – Body On Me
Piosenkarka robi wszystko oprócz właśnie muzyki. No dobra, trochę (chyba) przesadzam. Dostaliśmy od niej w tym orku dwa kawałki. Jeden – do wyrzucenia. Drugi – no i to jest to! Bardzo zmysłowy utwór. A wokal Chrisa to wisienka na torcie.

• Panic! At The Disco – Hallelujah
Zespół miał problemy, ale na szczęście wszystko co złe dobrze się kończy. Po małym zawirowaniu wypuścił pierwszy singiel. Tytuł jakoś mało mnie zachęcał do przesłuchania, ale ok skusiłam się. I stał się za jednym zamachem jednym z ulubionych. Trochę gospelowo z charakterem.

• Jessie J – Masterpiece
Ostatnia płyta piosenkarki może i nie jest arcydziełem, ale znajdują się na niej cukiereczki. Jednym z nich jest właśnie ta piosenka. Jessie pokazuje w niej swoją silniejszą stronę osobowości. Zaczyna się ostrym bitem, ale kiedy nastaje refren dostajemy odrobinę oddechu. Jest moc.

• Taylor Swift – Wildest Dreams
Ta romantyczna kompozycja po prostu mnie uwiodła nie tylko muzyką, ale też i tekstem.

 

• Filmowe Single
W tym roku pojawiło się też także sporo soundtracków do wielu ekranizacji a wraz z nimi single, które je promowały. Jedne całkiem niezłe, inne mniej udane. Które spodobały mi się najbardziej a które nie – zobaczcie sami.

Top:

• Rihanna – Towards The Sun
Płyty od Rychy nie dostaliśmy w tym roku, ale parę piosenek owszem. Ta znalazła się na soundracku do animacji Home, gdzie barbadoska podkładała głos do jednej z postaci. Brzmienie, trochę „poważne” jak na bajkę dla dzieci, ale idealnie wpasowuje się w jej puentę. Ma w sobie lekko mroczne nuty, w których nie można się nie zakochać.

• Eminem – Phenomenal
To mocna propozycja od rapera, który zresztą opracował całą składankę do Southpaw. Jest ostro i agresywnie. Moim zdaniem to najlepszy kawałek a Em (jak zawsze w formie) idealnie odzwierciedlił nim, to co jest w filmie.

• Beyonce – Crazy In Love (Remix)
Co prawda buzz-single, ale jednak. Nie lubię Bey, ale ten remix jest naprawdę świetny i idealnie pasuje do filmu 50 Twarzy Grey’a. Oddaje wszystko to, co jest w ekranizacji. Nawet lepiej. Zdecydowanie przebija oryginalną wersję.

• Jessie J – Flashlight
Jedyna piosenka, która przypadła mi do gustu z Pitch Perfect 2. Ten soundrack przy słuchaniu naprawdę mnie męczył. Nie wiem, może piosenki z niego brzmią lepiej w filmie. Tą kompozycję określiłabym słowem „delikatna”. Ładny, przyjemny początek z grą na pianinie.

• Jussie Smollett – Good Enough
Krótko: Bardzo dobry song z soundtracku Empire.

 

Flop:

• Sam Smith – Writings On The Wall
To było raczej do przewidzenia, że wybiorą Sam’a do bondowskiego utworu. Okazało się jednak, że nie pobiła sukcesu swego poprzednika. Ja osobiście nie lubię tu wokalu muzyka. Dla mnie za wysoko tu śpiewa, jak jakiś męczennik.

• Ellie Goulding – Love Me Like You Do
Ta piosenka była dosłownie wszędzie. W radiu, w internecie, pod łóżkiem i na dzwonkach w komórce wielu dziewczyn. Na początku nawet mi się podobała, ale potem nastąpił przesyt. I na końcu obrzydzenie. Niestety każda propozycja od Ellie szybko mi się nudzi. Bywa.

• Meghan Trainor – Better When I’m Dancin’
Najbardziej niepodoba mi się tutaj głos wokalistki. ZERO emocji. Takie wszystko na odwal się. No bo po co, skoro dzieci i tak nie zwrócą na to uwagi. Melodia, pełna instrumentów nawet, nawet. Ale to i tak nie sprawia, że warto przesłuchać tą piosenkę.

• Wiz Khalifa feat. Charlie Puth – See You Again
Kolejny z wielkich hiciorów tego roku, który puszczali wszędzie i bardzo, bardzo, bardzo często, ale mnie ani trochę do siebie nie przekonał. Myślę, że bardziej się wybił na tym, że został dedykowany zmarłemu aktorowi, niż właśnie na tym jaką muzykę zawiera.

• Zella Day – Sacrifice
Cały soundtrack do Zbuntowanej wyszedł całkiem nieźle, jednak ta piosenka to właśnie ten jedyny minus. Wydaje się taka dziwnie pusta. Niestety nie ma w sobie tego magicznego klimatu jak reszta.

 

To ostatni post w tym roku. Chciałabym życzyć Wam wszystkiego najlepszego w nadchodzącym roku. Oby wszystkie wasze marzenia się spełniły – bez nich ten świat byłby szary, pusty i nijaki.

See ya in 2016!